Yemin

Şehre yüz sürüyorum
kavak yelleri
yeminlerim
incinmişliğim
bitmiş bir şarkının son sözüyüm

devrik cümleler kuruyorum
sözcüklerim yalın
anlıyor musun?-

bir filim karesine sıkışmış
yaşamdan süzülen
bir rolün en başında
baş rolde görünen

-ama hiç bir oyunda oynamamış
kostümünü bulamamış
oyuncağı alınmış
çocuklar gibiyim
anlıyor musun?

küskün bir menekşeye yüz sürüyorum
denizlerden martıları kovuyorum
vapur çığlıklarına sığınıyor sesim

avaz avaz yırtınıyorum
sen duy diye
duyuyor musun?

dağlarda geziniyorum
yayalarda pınar başlarında
aşk arıyorum
maralım
bir avcı namlusunda yüreğim

tetiğe basacak şimdi
can vereceğim
ölümü özlüyorum böylesine
ölümü...
anlıyor musun.

bir lokma bir hırka sevdalar giyinmiş çıplak bedenler,
içinde emanet sevdalarla yürüyor
yalın ayaklıyım ben
daldasız

-siper etsem kendimi nehirlere
bir dolu sevda taşacak göğsümden
seller koparacağım
anlıyor musun?-

-kehanetler dilinde bir adamın
yarın yok diyişinden endişem
yarınların yaralı yüzüne sürünüyorum
yüzsüzlüklerini haykırarak
anlıyor musun?-

ağır bir müziğin
taksiminden sızıyor iki damla yaş
gözlerim şahit gözlerinin rengine
uçurtmaların kuyruğuna tutunuyorum
yükseklere çıkıyorum
seyri alemin zevkinde gözlerim

-yeşili,
elayı,
moru biliyorum
eflatun sevgileri kokluyorum
yüzüne yüzüm sürüyorum
anlıyor musun?-