Yeni Yılın Bir Kez Daha Kutlu Olsun Sevgilim

Yalnızlık üşütüyor hislerimi, as babım tülden,

Benim için mevsimlerin sonu, yazdan kışadır.

Aşka ulaşmak olmuyor, dikenli tel çevrelemiş,

İşte hikayem, çevirsem okusam dönüş başadır…

Solumu acıtan, dolana dolana oturmuş, sızıdır,

Nar olmuş yüreğimi, hançerinle bari dağlama,

Araya yıllar-yollar sızdı da, bir sen sızamadın,

Hasret gözyaşı benden dökülsün, sen ağlama…

Esirgesen üstüne düşecek gölgelerden bile,

Sinek kanadı dokundu, ben burada sızlandım,

Gamzeleri koru biraz, gelen-geçen konmasın,

Bohçalara sarıpta taşı, ben onları kıskandım…

Görme semde sensizliğe ayırırım her saniyemi,

Tutsaklığım üzmez, zulüm görsem ellerinden,

Birkaç yıldız parlasın, doğsun, ayım güneşim,

Arasıra koparıp gönder, gamze güllerinden…

Uğur böceğim konmuş, dayanılmaz yüzüne,

Aşkın hasret gölünde, bir çift sevgi çiçeğim,

Yanar döner oluyor, her bakışımda, yanağına,

Bırak yüz üstünde uyusun, uç uç böceğim…

Yine mevsimler geçse, çölüm de çiçek açmasa,

Bıkmadan – usanmadan, söylese aşkını dilim,

Özleminle her yer, gurbet, gurbet kokarken,

Yeni yılın bir kez daha, kutlu olsun sevgilim...

(Kemal Yenice)