Yeniden

Sirkelenme zamanı geldi üstüme yapışan onca değersizi,
Onlar anlık değerleri olan mazi imişler.
Her güneş değdiğinde biraz daha matlaşmışlardı zaten.
Her mevsim değiştiğinde biraz daha küflenmişlerdi.
Seneler geçti üzerinden,
Artık içleri boşalmış kozalaktı, korkularım kokuyordu her biri.
Ben bir günlük yaşamlarını bekledim kelebeklerin,
İnadımı ölümle aklamak ister gibi.

Alabildiğine cömert akıyor şuan rüzgâr,
Artık yaşanmayacak yüklerden birer birer kurtulma vakti.
Ve her şey olması gereken kadar canlı ve mavi iken,
Yasemin kokuları alıyor beynimi.
Islak ve serin dokunuşlar hissediyor iliklerim,
Alabildiğine hoyrat olmalı, rüzgârın inancına kanmalı yüreğim.
Savrulmalı üzerimde ne var ne yoksa.
Yeni kozalaklar için yer açılmalı,
Yaşaması için tenimde, başka kelebeklerin.