Yeniden

bedenimden bir küme ruh çıktı
kendime ait olmayı umarken,
beynimde bir damar tıkanıyor
ayaklarım tökezliyor
ve paçalarımdan yukarı tırmanıyor yaşam belirtisi zayıf sözler

dudak payım taştı
artık her kelimede boğuluyorum
ne zaman düşünmeye kalksam genzimi acı bir serzeniş yakıyor
ardından öksürük nöbetleri
o kelime çıkana kadar kusturuyor

'kader çizgimin üzerinde bilinmeyen ayak numaraları'

iklim şartlarına uygun değil bedenim
içimin caddelerini sel bastı
üşüyorum..
ve yine geçmiş tel tel kopuyor saçlarımdan
boynumda keskin buseler
iradem devriliyor çığ gibi üzerime
buzlu bir kuvette uyuya kaldım
bana yeniden bir 'günaydın' la gel
sakallarında demli çay kokusuyla.