Yeniden

Yaşlı dünyanın toprak kokan çocuklarıyız.
Beynimizdeki dehlizlerin karanlığına savururuz, akrebin öfkesini.
Tutunamayız ,zamanın küle dönen yalnızlıklarına.
Avunuruz ,zafer tutsağı anılarda.
Hiç düşünmeden ;zaman eskiyen suretini bedenlerimize kazır.
Yanılsamalara dönüşür gün dönümlerinin aksi.
Bedbahtlık kokar ruhlarımız,kanatırız içimizi
ve Nevbaharlara asarız yenilgilerimizi
Yıldız sarmallarında bulduğumuz benliklerimizin ,
günahlarını silkeleriz,faydasız umudun kollarına .
Ölüm sessizce gezinir ,zıssız adalarında ve
bir soluk kadar yakın düşer yeniden doğuşumuz...
ölüm kadar.