Yeniden

Uzak şehirlere dönüyor ışıklar
Çekip gidiyor kırlangıçlar
Ters yüz çığlıklar kopararak saz telinden
Sırtında gecede işlenmiş cinayet bıçağı
Korkusu yaşamaktan, yeniden...

Hangimiz boyun eğmeyiz acılara?
Soyup soyup çıplaklığımıza gülen, gülerken inciten
Ateşleri salıp soluğuna aşkların
İhanete denizler bırakıp, hangimiz kaçmadık?
Korkumuz yaşamaktandı, yeniden...

Eyvallah kendini acıtan yeminler
Suları kökünüzden alamadı delikanlı sevmeler
Boğazda sıkışmış kar tanesi gibi
Güneşin yüzünü aramak ister, kederli yüzler
Sonrasını bilmeden bir mevsim kabuğunda
Aşklar yarım yamalak kaldı
Ve korkumuz yaşamaktandı, yeniden...

Hangi diyarı terk etse ruhumuz
Benliğimizin ceplerinde ihanetten kalan taşlar
Sevmeye kalkışsak
İçimizde yer bulmamış garip yaşlar
Taşarcasına, yeniden...