Yer Deniz Gök Toprak

...
Yıldızların sırtlarına yüklüyorum yalnızlık dolu bir şarkıyı,
Her ne kadar karanlığı giymeyecek olsalar dahi onlara,
Bileklerimden damlayan bir iki hüzün damlası eşlik edecek,
Sana ulaşmanın sarp,dikenli yollarında.
--
(
Seni tanıyorum,
Sen;
Yüksek bir söğüt ağacının denize bakan kırık dalısın.

--

Seni biliyorum,
Sen;
Geçmişi olmayan bir dizenin eksik dünüsün.

--

Seni anlıyorum,
Sen;
Kanatları elvedalarla delik deşik edilen Ankasın.

--

Seni hissediyorum,
Sen;
Düşlerimin tozlarını götürmek için esen imbat yelisin.

--

Seni özlüyorum,
Sen;
Semanın toprağına terk edilen rengi bükük uçurtmasın.

--

Seni görüyorum,
Sen;
Her sabah güneşten inip,denizin üstünde narince yürüyorsun.
)

Ben;
Zaman şakaklarımın üzerine her indiğinde,
Seni denizin üstünden yürürken,
Sema toprağında imbat esintisinden güç alıp
Düşlere uçan uçurtmanın,
Geçmişi olmayan bir dizeyi üzerinde taşıyıp yarışırken,
Anka ile,
Yüksek söğüt ağacının kırık dalına ağlamalarını dinliyorum.

Ben;
Yer deniz,gök toprak iken,
Bir gökkuşağından yere çakılıp,
Milim milim yitiyorum...