Yerle Bir Oldu Gönlüm

Akşamın alacasında

Hüzünlü şarkılar, şiirler dinleyip inlerken
Ap/ansız durur zaman fikrimi tokatlar

K/ayıp sevdalar meydanında

Cam misali keskin toynaklarıyla
Çiğnerken ruhumu doru atlar

Dökülür kanım terle bir olur


Salınırken rüzgarda v/eda mendilleri

Kurumuş bir kuyu misali
Bomboş kaldığında avuçlarım

Hiç gönderilmemiş mektuplarla

Dağlarda avare çavlanlar misali
Yaşa boğulur kirpik uçlarım

Dökülür kanım yerle bir olur


Eski bir sevdanın yadigarı

Kıvrım kıvrım ruhumu saran
Nice dertleri omzuma alarak

İçimden hırçın bir nehir

Hatta yanardağ misali geçen
Bütün sözlere sessiz kalarak

Dökülür kanım karla bir olur



Alaca atlarla gidişinden sonra

Tarihsiz iklimler geçse de
Dizgin tutmuyor g/ayrı yüreğim

Bilirim içinde sen geçen

Her şiir sonrasında
D/evriliyorken gönül direğim

Dökülür kanım harla bir olur.