Yeşil Mendirekli Yalnızlık

'Çıkalım en zalim denizlere
Yürek analizleri yapalım...'

Ellerim olmadan önce;
Ummazdım ayrılığın acısını
Sallanan bir çift mendile gönül
Bağlamazdım...

Yeşil mantosunu giymiş
Nilüfer çiçekleri
Belli ki geliş var
Beyaza kesmiş
Bir kayığın
İzi var...

Kırılmam!
Gözler miadını doldurdu
Bu öfke karanfil kokusuna
Yar saçlarından kalmadır
Genzi yakan ihanet/ki
Körleşmiş yüreğinde
Ne söz dinler
Ne icazet...

Gidin;
Korugan yazlar dolduruyorum
Benim oldunuz mu yıldızlar
Dertli keman solosunda
Yüreğinize hangi acı
Diklendi/ki böyle
Kırgınsınız...

Ellerimden kayın
Balık sürüleri
Biliyorum göç var
Karlar eridi diye
Pullandınız
Sevdaya...

Bir çığlığın saçları
Ayazda taranmaz
Umudun kökü dışarıda
Aşk el yordamıyla aranmaz
Gönüldedir onun koru
Alevlenir tüm dünya
Işığından...

Bu;
Saçları yeşile boyalı bir yalnızın
Son düşü...

Bir dirhem suya gömülmek
Su kapatır mı günahları
Toprak gibi bakir mi
Yeleken yalnızlığında