Yeter Be!

gökyüzünden geçen gri bir bulutum
yeryüzüne baktım
iç çektim, ağladım
insanlar barut kokuyor
burnumu kapatamıyorum
ay ışığına katliam şahitliği yaptırdınız
savaş şarkılarını neden yasaklamadınız
bilincim acıyor be!

yetim bir çocukla, sokaklarda dolaştım
astara dikili türk lirası, kuruştum
büyüdükçe kaldırımlarda yok olacak
elleri üşüyor, ısıtamıyorum
suç onda değil diye bağırıyorum
kimseye duyuramıyorum
şehir yürüyüp geçiyor be!

bir ev yumurcağının oyuncağıyım
düğme gözlü tavşanım
kucaklaşmayı öğrenmesi gerekirken
odasında yalnız büyüyor
tel örgülerle çevrili kalplerin kavgasını dinliyor
kulaklarımı tıkayamıyorum
susun artık be!


toprak kokulu saça örtülen yemeniyim
boynu bükük bir sevdaya oya oya işlenmiş
töreymiş berdelmiş, bunlar en gerçekmiş
sessiz çırpınışları duyuyorum
Tanrı sesiyle dublaj yapıyor aile meclisi
siz de kim oluyorsunuz diyemiyorum
yerlere dökülüyor pul pul hayeller
ellerim ağlıyor, toplayamıyorum
cümle âlem neredesiniz be!


deli bir yağmurda uçan hüzün kuşuyum
kanatları derin yaralı!
sizi tertemiz sevmek isterken
tüm mavi gökleri çaldınız
yeter artık dedim, sağırdınız
yıllar geçti be!


derin sularımda yığın yığın öfkem var
üzerime gelme hayat
ağzımın ucunda biriken
bir dolu küfürüm var

ah ben uyusam bütün bir kış
güneş göz kırpınca uyansam
varlığım eriyor be!