Yetim Aşk

Çünkü ben hep sana düştüğümde tutunacak tek dalımdın sen
Sen ise kol vermek istemeyen cürük bir erik ağacı
Tam düşecekken tutacaktım seni
Sen ise çektin ellerini
Düştüm en derine
Aklıma getirdikçe seni
Daha da derine.
Seslendim aşagıdan yukarı
Ya duyuramadım sana kendimi
Yada duymamazlıktan geldin beni.
Oysa ki bir tutsaydın ellerimden
Seninle bir evimiz olacaktı cennetten
İki göz odalı
Sıcak bir yuvamız olacaktı
Duvarları mavi boyadan.
Bir tutsaydın ellerimden
Bahçede koşan cocuklarımız olacaktı
Fazla değildi istediğim
Bir oglan bir kız
Biri bana benzerdi
Dediğim dedik
Biri de sana benzerdi belki
Nazlı mı nazlı,
Alım lı mı alımlı.
Tutsaydın ellerimi
Mutluluğa acacaktık evimizin pencerelerini
Kelebekler dolacaktı odadan içeri.
Beyaz ve kahverengi
Tutsaydın ellerimi
Mutluluk olacaktı askımızın göbek ismi.
Tutsaydın ellerimi
Düşmeseydim
Ben en dipteyim
Sen ise en tepede
Ne sesimi yetirebilirim sana
Ne sevgimi bağırabilirim kulağına.
Dokunamam ki kalbine
Saçlarına.
Bakamam yeşil bakan gözlerine

Tutsaydın ellerimi sıkı sıkı
Rabbim verirdi rızkı
Ne sana olan sevgim azalırdı
Nede bu aşk yetim kalırdı...