Yetim Zamanlarım
Geceleri
Boş duvarlara çarpan
Yüreğimdeki acıları
Bölerken senlere
Bir bir kurşunladığım
Hasretin
Kırılan aynalardan
Dökülür avuçlarıma
Ve
Her biri
Tek tek saplanırken
Buz yanlarıma
Getirmez olur
Rüzgâr kokunu
Odama
Güz rengine bulanırken
Umutlarım
Sensizliği fısıldayan
Siyah karanlıklara
Sarıp sarmalarken
İzlerini
Koyarken
Gözlerinin duruluğuna
İçimdeki baharın
Islak buselerini
Nafile
Yine de
Zamanlarım kurtulamaz
Yetim kalmaktan
Sevgili
yüreğinize sağlık 👍
okuduklarım şiirden daha çok bir yaşam biçimi gibi öyle taze ve sıcak ki; sanki iki adım atsanız acının yaşadığı yeri sobeleyeceksiniz. ben anlatımda ki ustalığı tablı bir şekilde söylemekten mutluyum.
şiirde ki başlık yaşanmışlığın tamamını özetlerken mısralarda ki sadelik ve ince dokunuşlar (deyim yerindeyse acılar) kenar süslemesi gibi öyle ondan bir parça olarak duruyor...
şiirdi...
Ne çok büyütmüş hayat sevgiliyi gözünde büyütenleri...
"yetim zaman" güzel bir tamlamaydı şairem,tebrik ve takdirimle...
Yüreğinize ve Kaleminize sağlık paylaşımınız çok güzeldi yürekten bir şiir olmuş duygusallık ve yalnızlık ön planda şiirde anlatıyor yalnızlığın şiiri bu kaleminizin daim ve baki kalması dilekleriyle saygılarımı sunarım.
Bir bir kurşunladığım Hasretin Kırılan aynalardan Dökülür avuçlarıma
Ve
Her biri Tek tek saplanırken Buz yanlarıma Getirmez olur Rüzgâr kokunu Odama👍👍👍
Harikaydı. Ellerinize, yüreğinize sağlık.👍