Yetimhane Çocukları

İçimizde volkan kaynar Ağustos'da biz üşürdük,
Geceleri buz tutardı güllerin tomurcukları.
Yüz gülerken yanaklardan göz yaşları çok düşürdük,
Pencereden seyrederdik gökyüzünde boncukları.
Adımız bu işte bizim! Yetimhane çocukları.

Geç git sende hatır sorma, kederimiz çoktur bizim,
Hak'tan başka hiç kimseden umudumuz yoktur bizim,
Göz yaşıyla doyarız biz aç karnımız toktur bizim,
Pencereden seyrederdik, gökyüzünde boncukları.
Adımız bu işte bizim! Yetimhane çocukları.

Sabah akşam yatıp kalkıp birer birer saydılar hep,
Yetim deyip vurup vurup,baştan başa soydular hep,
Sevmek ile sevilmeye, bizi mahrum koydular hep,
Pencereden seyrederdik, gökyüzünde boncukları.
Adımız bu işte bizim! Yetimhane çocukları.

Sivri burun iskarpin ayağında kelik derler,
Ateş gibi yansak bile, buz gibidir çelik derler,
Yüreğimiz zengin amma cebi yırtık delik derler,
Pencereden seyrederdik gökyüzünde boncukları.
Adımız bu işte bizim! Yetim hane çocukları.

Ayaklarım çok yoruldu, hayırı yok canımıza,
Utanırlar garip derler, gelen olmaz yanımıza,
Bir kaç bülbül, bir kaç baykuş konar bizim hanımıza,
Pencereden seyrederdik gökyüzünde boncukları.
Adımız bu işte bizim! Yetim hane çocukları.

Kader dedik şükrettik hep ağlasak da dövünsek de,
Bir yanımız eksik bizim hava atıp övünsek de,
Ana baba varmış gibi oynasak da sevinsek de,
Pencereden seyrederdik gökyüzünde boncukları.
Adımız bu işte bizim! Yetimhane çocukları.

Bir kaç yatak eski püslü gel birini seç dediler,
Aslan sütü dağdan gelme al sen bunu iç dediler,
Biraz sohbet biraz neşe sonra bana piç dediler,
Pencereden seyrederdik gökyüzünde boncukları.
Adımız bu işte bizim! Yetimhane çocukları.

Ey gardaşım arada bul, ana baba uzaklarda,
Kurtarsınlar çocukları boğuluyor bataklarda,
Umutları yitirmişler kız yalıda yataklarda,
Pencereden seyrederdik gökyüzünde boncukları.
Adımız bu işte bizim! Yetimhane çocukları.