Yetmedi Gücüm...

Geceleri şairlere gün doğar.
Hep anlatacakları,içlerinden haykıracakları biri vardır mutlaka.
Can dostum gecelerim gelmiş yine,
Başla artık,dök içini diyor;
Sesinin ulaştığı tek yer olan satırlara.
Yanaklarımdan süzülüp,aktı göz yaşlarım avuçlarıma,
Bak yine ağlattın beni.
Sana dalıp da gittiğim en koyu karanlıkta;
Gökyüzünden değil,
Gönlümün en derin bulutlarından akıyor,sana olan duygular.
Damla,damla değil,
Sağanak olarak yağıyor içime.
Kalbimin her atışında,kanımın her damlasında sen.
Dilimin ucunda her an,dokunduğum her eşya sen.
Unutmayı,hatırlamamayı,düşünmemeyi unuttu beynim.
İliklerime kadar işlemişsin.
Her bir tarafı surlarla kalbimi,öyle bir fethetmişsin ki;
Sana karşı koymak mümkün mü?
Her geçen gün zayıflıyor direnişim,
Sense gücüne güç katıyorsun sinsice.
Bıktım sürekli hüzünlü şarkılar dinlemekten,
Zaten ne zaman dinleyebildim ki neşeli olanını.
Efkarım arttıkça,artırıyorum sigarayı.
Kendimi karanlık sokaklarda buluyorum,her kafam bozulduğunda.
Ve yanı başımda yalnızlığım,
Dalga geçercesine gülümsüyor yüzüme.
Bir kerede küsmedi,bırakmadı yakamı,
Bir o terk etmedi beni,lanet olası yalnızlık.
Şu anda öyle muhtacım ki sana.
Önce yaratana sığındım,ondan diledim seni.
Sonra da sana açtım ellerimi.
Çok şey mi istedim,sadece sevgi dilendim senden.
Bir sen varsın gözlerimi uykuyla barıştıracak,
Bir sen varsın beni,bana yaşattıracak,
Bir sen varsın yüreğimi huzura kavuşturacak.
Dedim ya çok şey mi istedim senden.
Sırılsıklam ettin beni be zalim,
Bir sana bir de aşkına YETMEDİ GÜCÜM.