Yıkık Pegler

onlar
aşktan
ve dostluktan vazgeçmeyen
lehçesi meneviş kokulu akçakavaklardı
nasırlaşmış ellerinde hayatın
kırılmış dal uçlarını emzirmeye çalışıyorlardı

kaybedecek canlarından başka bir şeyleri yoktu
sandıklar dolusu yoksulluk istiflediler
tutturarak sonsuz türkülerini
keder yeliyle göçüp gittiler

kuyuların başında havlanmış sicimler, kulpu kırık bakraçlar
taşlıkta lehim artıkları soğuk demir çubuklar
kilelik koyu kızıl kazanlarda hedik kokusu kaldı
pestil lekeli yamalı savanlar tavan arasında kat kat
büktükleri kırnaba geçirerek anahtarları
kanatlı kapılarına siyah bir nehir çizerek gittiler

boşaldı yüzyıllık avlular

kara betonlu çarklarda kil kokusu
dişleri dökülmüş tahta taraklar
tarağın üstünde ağarmış saçlar kaldı
sedirler üzerinde
ortası çökmüş basma döşeklerde
dinmeyen ağrıların suskunluğu kaldı

leylekler bir daha dönmedi çatılara yuvalarını asmaya
yıllandı peglerde kenetlenmiş bağ çubukları
karıkları ve arkları yaban otları
kuruyan çeşmelerin gözesini çiçek tozları sardı
sapsız kürekler, kırılmış beller, parmağı kopmuş direnler
harman kenarına çekilmiş dişsiz dövenler
ambarda paslanmış oraklar, ucu körelmiş çapalar kaldı

külü bitmeyen, tezeği sönmeyen ocakların
dibi çamur sıvalı sacların, poyrazda boğulan ziftli bacaların
üstü maşallah yazılı püsküllü sofraların
ve bazlama kokusu sinen oklavanın tahtanın
is kokulu bin dallı peşkirlerin
altı çökmüş, sırı dökülmüş çinko teştlerin

çitleri yıkılmış bahçelerin yerinde yeller esiyor

yurt edindikleri yazı yabanı
seslerinin yankılandığı dağları
keskin kayaları
yarıp geçen keçi yollarında cizlavet izleri kaldı

damlarda loğ taşları, sivinglerinde köpüçler
kerpiç duvarlara yaslanmış kar küreyen mecrefeler
sedir altında lastik çizmeler
havı dökülmüş tekeş eldivenler kaldı
tavanın merteklerine sinen tütünlerinin dumanı yapış yapış
soğuk kış gecelerinde gümüşten bir pus kaldı gözlerimizde
bir de burnumuzda sönen çıraların gaz kokusu

azaldığımızı görerek
gözyaşlarını avuçlarına gömerek
ve yükleyerek yaşamın anlamını toprağa
göçüp gittiler

hüzünleri kör albümlerin sararmış sayfalarında kaldı