Yıkılan Aşk

içimde yaşadığım aşk deryasıyla konuşurken
konuştukça susabilen
sustukça özleten ama
daha çok susturan neydi suskunluğumu
anlatabildi mi devrik tümcelerim sana
yansıdı mı isyanlar daha yaş akmamış gözlerine
eksi/k yazılmış şiirlerime...

al git her şeyimi ey koca hayat
koca bir hiçten başka ne kaldı ki ellerimde
çökmüş zaman dizlerine ellerinde dikenleriyle
kaybolan vakitte anladım ki
ben çok dolanmışım iplerine

saklambaç sokağında oynuyor sanki yalnızlığım
bulsa ne yazar ki aşkı, gelmediğin vakit

ben duvarlar ördüm ömrüme en sağlam tuğlalarımla
tek tek sevdayla bağladım önümde ki yılları
hayal ya bu belki tutardı
bulamazdı kimse duvarlar ardında bizi
***
duyabilen gelsin sesimi yıkıntılar arasında
depremsel sözlerin yıktı binamı
sence neyi kurtarmalıyım sen yokken
paramparça düşlerimi mi enkazda kalan yarı canımı mı

bir kar tanesi tut avuçlarında erimeyen
erimeyenler gelişin olsun
erittiklerin ise gidişin
bir kar tanesiydi sadece avuçlarında eriyen
erimeyenin ihtimali kadardı işte senin bana geri gelmen

/sende anlarsın sevdiğinin ellerinde eriyen kar tanesi gibi (onun) yüreğinde eridiğine.../