Yıkım

Ruhların altında ezilen bir beden benimkisi
Çirkin hırslar besleyen, pis, mendebur ruhlar
Onlar ki geceleri sararlar kanatlarıyla
Göz göze gelemezsiniz düşüncelerinizle
Yutuverirler kara deliklerin özüne

Kısa mutluluklarla, kısa hecelerle
Uzun ümitlerle, uzun düşüncelerle
Yağmurlar altında yaşarım
Ya da yaşamayı denerim
Adını siz koyun

Kapüşonumdan dünyayı izler
Gelen darbelere karşılık vermem
Mecalim yok yalvarmaya
Halim yok yüzümü dönmeye

Hiçlik kadar özgürüm
Ve bir pislik kadar yalnız
Özümden geleni
Bana karışanlar bilir
Dokunanlar hisseder dertlerimi

Ağdan duvarlarım var benim
Yalnız aşanlar içebilir suyun en berrağını
Ve tadabilir zakkumun en kökünü

Çöller neden bu kadar çekici bilir misin?
Çünkü yağmurlar ağlamadı üstlerine
Yaşanmışlıklar ezmedi tenlerini
Kısma gözlerini
Kumlarım gözüne dolsun
Dolsun ki anla sevgimin zulmünü