Yıldırım Kuşanmış Atlılar

gökyüzü yırtılır,
ihanetin yıldırım kuşanmış atlıları koşar dörtnala...

dolunay çırpınır,
gerilmiştir gecenin karanlık çarmıhına...

henüz el kadar,
kara-kuru bir sevda...
gözleri dopdolu,
bakışları manidar...
atılır unutulmuşluğun soğuk zindanlarına
böğründen bir isyan fışkırır,
lakin umutsuz!
gökyüzü yırtılmıştır,
o soysuz süvariler koşar dörtnala...
yanar sevdanın gül bahçesi,
atların ateşten soluğunda...

güneş soğur,
terk-i diyar eder bu bozgunları
sevda hayallerini çıkarır sırtından,
sorgusuz sualsiz bir hüküm giyer
yıkılır bakmaya doyamadığın mihrabı...

değdikçe canına,
yıldırımdan mızrakların o parlak uçları
gözkapakları baygın düşer,
yitip tükenir yar dudağında solukları...