Yıldızlara Tahammülüm Yok

sıcak olduğunun farkında değilim
meltem fısıltılı hayat kurgularının
hırçın düşlerim sığmıyor damarlarıma
özlemlerimin azgın nehri tokatlıyor kalbimi
kalbim senin için atmazsa
arsız bir günah toplumu sanki
bu yaşamak şapşallığı

aklımdaki ışığın sızmaya görsün gözlerimden
hayatı bile kıskanıyorum
ışığın için gözlerimi gömüyorum karanlığa
senden başka hiçbir şey görmüyorum
yıldızlara tahammülüm yok
güneşi görmemek için hep yağmur yağsın istiyorum
yeter ki ışığına başka ışık değmesin
boğulup kaybolayım isterse
bakir okyanus utanmazlıklarında

siyaha gülmeyi öğreniyorum
griden ummayı
ışığınla kimse rastlaşmasın diye
baktığım hiçbir şeyi görmüyorum
bakışlarıma bakışlarınla perdeler çektim
göz pınarlarının tuzunu basmak için gözyaşlarıma...
aslında ben
zamanı bile görmüyorum
görmüyorum ellerimin buruştuğunu
çizik çizik olduğunu yüzümün
ölümü ve hayatı gömüyorum her gece sabaha karşı
unutkan bir boşluğa...

ışığının bende olduğunu kimseler görmesin bilmesin diye
nefesinmiş gibi çekiyorum her an içime
cehennem gibi bir sonsuzluğu
soluyorum senin gizli sensizliğini
soluyorum gözden en ırak yaban ve isimsiz bir bitki gibi
ışığınla yeşeriyor içimdeki
o kör kütük sarhoş
o evrenden büyük kayalık
yabancı bir güneş gibi geliyor aklıma bütün aydınlık
ışığını tanıyorum bir
bir de karanlığını...