Yıldızlı Gece

Varlığım, diyordu ruh bedenin içinde.

Armağan olsun Yıldızlı Gece'ye, o ki; beni ağlatmadan aşık etti kendine.

Yüreğim, diyordu ruh bedenin içinde.

Şeffaf bir su bulutu, gördükçe seni buhar oldu yükseldi gökyüzüne. 

Üzerinden yıllarca çekmediğim acı bakan gözlerimin artık ak düştü içine.

Dileğim, diyordu ruh bedenin içinde.

Van Gogh'un parmakları dolaşsın bedenimde, seni sürsün tenime,
sanatsal orgazmın şerefli renkleri aksın yerlere.

Dönsün, çevrelesin etrafımı, her yerim dokunuşlarıyla can bulsun
ben kendimden geçmişken kaç kere.

Geçmişe gitmek istiyorum; tuvâle dönüşmek, ben sen olmak istiyorum, diyordu ruh bedenin içinde.

Yıldızlı Gece...

ve

son gece ölürken dudaklarının arasından dökülecek dört hece;

"Van Gogh, katil!"

Aşırı histen ölecekti fikrimce.