Yılkı Atı

YILKI ATI

bin dünya bin umut bin su

yaşamla yüzleşmek zorundaydım

ağlamak zorundaydım

anlardın bunu

bu şehir yedi bitirdi deliyim

adresin yoktu

sadece insektisid yüzün kalmıştı aklımda

gökler hortum doluydu

bu şehir içti gömüyüm

burada olmanı umut ederdim

elerimin çözülmesine bakmanı

ben de

gözlerini isterdim şaşkın ve ambiyans kokulu

bu şehir kemirdi kırkdokuzelliyim

milyonlarca hücrem var benim fiili olarak hareketsiz

ama ele geçirilememiş

onları salmak isterdim alnımın ortasından

tam sana sarılırken umudun dibini sıyırmış gibi

bu şehir...yok daha söylemiyorum