Yine

_ bir iç çekişle

gri ay ışığıyla karanlığa yeni bürünen gecede

geceye adını mırıldanan yağmurlarla ve dilediğin sevdaya tutsak ederek


sessizliğimdeki kalkışmama kulak asmadan

ağlamayı dahi öğrenmeden ve yas tutmanın utancını hiç bilmeden

zalim sakinliğinde gel



_ uzaklardan usulca

yeni serilmiş taze toprağın o soğuk dokunuşundaki ıstırap

kapkara bir peçeyle ruhumu sararken


yüreğime akan bir türkü gibi salkım saçak ve şefkatindeki garez

söğüdün yapraklarını sallayan rüzgar tadındayken

esaretin sefaletiyle gel



_ yeter ki

yine şafakla kaybolmadan...