Yine Akşam Olmak Üzere

Öğretmen evinden çıktım az önce,
Gidiyorum eve doğru.
Yine güneş battı,
Akşam olmak üzere.
Yol uzun alabildiğine,
Can dayanmaz,
Hava sıcak,
Çokta nemli.
Yorgunlukta var üstelik.
Yürüdükçe ışıklar yandı,
Birer birer...
Ayaklar çok yorgun,
Arada sırada takılır taşlara.
Hatıralar gelir gözlerime,
Hafif sıcak bir rüzgar eser.
Deniz karşımda sanki bir sır.
Beni götürür uzaklara,
Yalnızım yine,
Bu yollarda ben.
İnsanlar grup halinde,
Sevgililer gülüşerek ,
Çifter gitmekteler.
Çoğu turist yabancı söyler dilleri.
Hepsi pür neşe,
Konuşmaktalar gülüşerek.
Garibin yok kimsesi,
Üstelikte bir eğlencesi.
Kalbim tasalı,
Yüzüm solgun.
Dudaklarım üstelik kupkuru,
Yol boyu konuşur dururum,
Kendi kendime.
Anlayan yok garibin çilesini.
Hatıralar canlanır gözlerimde
Birer birer,
Onlarla konuşuruım,
Tek tek...
Ayakları takılır taşlara,
Son anda kurtulurum ,
Düşmekten.
Damlalar düşer avuçlarıma,
Beni götürür çok uzaklara,
Yine gözümde o yar var,
Yemyeşil,sihirli gözler,
Gülümseyerek bakar.
O yarin,
Hayali benimle gider.
Unutmak mümkün değil,
Yetişmeliyim eve,
Yine kalbim tasalı,
Gözlerim yaşlı...
Yine gün bitti,
Yine akşam olmak üzere.....