Yine Gece / Son Mektuplarım - 4

/Kayboldu yüreğim ellerinde.../

Sensizliğin surlarında buldum yüreğimi
Dalgalar vurmuştu kenara
Ne bir kimse geldi yanına nede sen uğradın

Kervanlar geçiyor sen uzaklaştıkça
Bir selam alıyorum insanlardan
Ve acayip bakışlarında gizlenen tebessümden

/Ö(z)lüyorum.../

Suallerle kesişti yüreğim cevapsız aşk adına
Ne kadar istedim bilsen eski günlerimi
Ahh tekrardan,
Zamanın salıncağı olsa da düşsem gözlerine
Ö(z)lüyorum en derinde...

Saat gece yarısı ben yıldızlara bakıyorken
Hüznü keşfettim sanki,
Dolunayın bükük dudaklarında

Gizli bir matemle çizilmiş kırk satırlık sevda
Resmedilen duygularmış adeta
O kadar dramatik bir o kadar ağır...

/Kır zincirlerini bu gece, kır ki yenilme artık yenilme yıllara/

Zamanın tuşu olsa ilk ben basarım tuşuna
Format atarım anılarıma
Baştan başlarım imtihan yoluna
Hazırda beklerim yakınsa Azrail canıma

/Sus ve dinle sadece, yine gece.../

Şehrin ışıkları üzerime dokunuyor bu gece de
Ben gölgemle savaşıyorum koruyucu lordu gibi bedenim
Kılıçtan keskin dilim
Tek seferde yüreğime dökülür şarjörüm
Tetiklediği vakit buğday renkli ellerim

Gökten düşen göktaşı gibiydi yalnızlığım
Aniden düşüverdi yüreğime
Buzullardaki yanardağlardan çıkan sıcak buz kütlesi,
Yada
Okun yaydan çıktığı anda hissedilen acı gibi yalnızlığım
Aniden düşüverdi yüreğime
Sus ve dinle sadece, çünkü yine gece...