Yine Hazan Yine Hüzün Var

Yine hazan mevsimi
Yine eylül ayı
Yine sararmış,
Kızarmış yapraklar
Dökülüyorlar birer birer,
Yine hüzünlü hava ,
Hüzünlü gökyüzü,
Hüzünleri yapraklarla,
Esen rüzgarla yere seriyorlar.
Her gördüğümde var bir hüzün,
Solgundur yüzleri insanların,
Gülmüyor yüzleri...

Duyulan haberlerle,
Okunan gazeteyle,
Sarsılıyor gönüllerimiz,
Yıkılıyor kalbimiz.
Bu ne acı bir hazan,
Bu ne acı esen rüzgar!
Birlik beraberlik yok olmuş,
Akıyor yağmur yerine,
Al kızıl kanlar.
Sanki bir kıyım var,
Şehit üzerine şehit,
Kan ağlıyor kalbimiz!

Havada basıklık,
Havada oksijen yerine,
Esen rüzgarla gelen ,
Kan kokusu var.
Kulaklarda müzik yerine,
Çınlayan matem türküsü var.
Buna nasıl dayanır kalp,
Kardeşten kardeşe,
Açılan ateşe,
Sanki dünyanın sonu gelmiş,
Bombalar atılıyor,
Mayınlar patlıyor!

Kalplerimiz başka atıyor,
Gözlerimiz çok defa yaşlı,
Kurban bayramı yaklaşıyor,
Sanki kurbanlık, hayvanlara değil,
İnsanlara gelmiş,
Dökülen yapraklar gibi giden gidene
Ne televizyonda gördüğümüz,
Görüntülere dayanabiliyor,
Ne gazete okuyabiliyoruz.
Ellerimiz ayaklarımız titriyor,
Kalbimiz paramparça oluyor!
Gözlerimizse hep yaşlı,
Nerde kalmış hani o kardeşlik?