Yine Kalemimde Üç Beş Gözyaşı

aynı çaresizliğe demleniyor yüreğim
gecelerime sevda oluyor anılar
uykular defnediyor gülüşünü kalbime
dudaklarındaki o ince manayla beraber

her hicazkar türküyü söylerken
yalnızlığıma buluşur duvarlar
beyaz sayfalarda kara kaderimin yası
hecelerimse körkütük aşık kadehlerde
ve yol bilmez firari namelerde

yine kalemimde üç beş gözyaşı
yine duygularıma çizilen kimsesizliğm
aynalarsa bana hazan vaktinde

üşüyor senin hatrına koynumdaki mısralar
her umut bir tebessüm oluyor sana
her şiir seni anlatıyor sanki
ve ben avunuyorken resminlerinle
sevdalar dökülüyor gözlerimden sazıma
yazgısına razı artık bu mecnun

ben ki yıldızların yalnızlığında bir garip
ve de depresif anılarından muzdarip