Yine Karmaşa

Yine yeniden içimin dolup taştığı günlerdeyim.

Nasıl olur da atamıyorum kendimi bu hiçliğin  dışına,

İsmine ne koymalıyım bilemedim de,

Bak bu karmaşalar huzurumun katili aklım derdini söyle,

Ben içime dert edenleri çok misafir ettim,

Bir an önce gitsinler dedim ayrılığın kısası makbuldur.

Oysa arsızdır duygular kopmaz kolayca senden,

Elimde değil de silinsin isterdim her zerresi yaşanılanların.

Bana miras bu acılar çok sevdiklerimden,

İsterdim ki üvey kalsaydım aşklar da,

Kimse dokunmadan geçseydi yüreğimden,

Her gelen emanetçi gördü bedelini ödemeden.

Bu Avuntular yaraya fayda etmiyor.

Kandırdım kanayan yaralarımı,

Ben en çok kendime yalan söylemişim,

Çünkü gerçeklerim sevginin doğruluğun da kaldı.