Yine Sana... Hep Sana...

Eksiye indirgendi hayat telaşım
Öyle ki; sadece güneş dokunur tenime,
Her hayalin sonu bi parça uyku...
Bilmiyorum,
Dayanır mıyım bir süre?

İsmine adanmıştı bu dil
Ben sen oldum, sen ellerin,
Olmazdı böylesi... sustum
O günden beri,
Her nefes derin iç çekişlere gebe
Veba yurdu artık bedenim
Su bile ateşle bir oldu
Çarem yok, karardım, yanıyorum...
Dört duvara bir gökyüzü çattın
İçinde öylece bıraktın
Deliriyorum!...

Bana sadece ellerin kalsaydı...
Dualarıma mabet olsaydı...

Ders notlarına karışmış aşklardan farklıydı benimkisi
/Görmeni beklemezdim/
Olur sandığım/inandığım/ her şeyi
Zamana emanet etmiştim,
Bugünü yaşadım pişmanlıktan uzak
Meğer sessizliğim sensizliğin habercisiymiş
Zamanın ihaneti giyindim yalnızlığımla kaldığım akşamlara
Bu aşka bu tevekkül fazla

Siyahı beyazdan mahrum bıraktın.
Yağmurunda ıslanamadım, kurudum kaldım...
Beş para etmedi acılarından kalan yüzüm
Avuçlarında tükenmeye hazırken bu hayat
Sığmıyor şimdi bir şehre bile
Soluduğum geceler çürütüyor içimi
Ve ansızın yoruluyorum, yoruyor sevdiğimin gidişi
Izdırabın teneffüsünde kaçmalıyım
Şimdi ağzımın kenarına biraz kan gerekli

Kayboldum hüznün tek metrekaresinde
Bitmesini beklerken başa döndük yine
Oyun içinde oyun yani...
Sıkışır ruhum,
Hesabını kesemediği zamanlara kızar.
Yol bulur kendine
Bir kerecik zafer derken,
Yabancı diyarın tanıdık yüzü
Aşk...
Bu kez canıma kıyar.