Yine Üflensin Kozalaklara Tanrı Sırları

ey
karaca ışıkları
akşamın göğsünde tüten


ılık marpucun ucundaki soğuk nefes
ölüm hışırtılar gibi dalgın yine dudakların


rüzgarı dinle
olur mu


şarkıları kısa kesip
enginde ara sığlığını hayalin
enginde yavaş



gözlerimi kıs
umudun öznesi yakalanınca zelzelelere
isterik sarsıntılar ekle ellerime


kaçma öyle
kaçma sokak perişanlıkları gibi


begonya kokusudur
o


rengine sırnaşan
saçlarının




ah
ay'a düş çatlatan
kasırga


göğsümü çiziyorsun
keskin kamalarla


adının baş harfi zikrediyor
sol meme altımda


solumda
nehirler boyu fırtına


mavi çağlıyor
maviyi çağırıyor


gel ey
uçurtma feryatları
ıslak ve asi


başucumda dön semahı
vursun bam teline kiraz tezeneleri


bendirler sussun
çınarlar ulusun


gölgesi düş
gölgesi hüzün


gölgesinde mezarlar kümelensin
ölü aşklara


yine üflensin kozalaklara
tanrı sırları


peygamber zulasında tutuşsun o kor mevsim
çekip gitsin soğuk iklimler yamacı kahpe tepelere ...