Yine Yağmur Var

Yine yağmur, yine gözyaşı var;
Acımak bilmeyen kahır dolusu hüznümde.
Yoksun olmak mı sevdiğine;
Yâda içinin acıması mıdır bilinmez.
Hiç eksik olmaz, varlığını unutturmaz,
Geceleri sabahlara kadarda uyutmaz,
Kâbus olur sevenin rüyasında,
Sevilenin ise haberi olmaz.
Sevenin gerçek ise hisleri,
Sevilen onu bir rüyada bulur,
Sabah olur ve hiç bulmamış gibi unutur.

Yoksun olmaktır bu sevdiğine,
Verdiğini ve çektiğin eziyetleri sineye çekmektir,
Suçunu sevgi olarak bilecek,
Cezanı ise hiçbir zaman bilemeyeceksindir.
Çünkü senin hâkimin, savcın yoktur.
Cezan vardır,
Ancak ve ancak zaman verirsin kendine.

Yoksun olmaktır bu sevdiğine,
Hiçbir zaman mutluluğu bilememektir ayrıca
Her ne yaparsan yap bulamayacak,
Mutlu olamayacaksındır.
Kahrından hasta olsan da,
Veya kaderine küs,
Değişmeyecek, değiştirmeye gücün yetmeyecek,
Hatta değişmesini istemeyecek kadar
Batacaksın bu lanetin içine.

Yoksun olmaktır bu sevdiğine,
Sevdiğine, ne kadar çok sevdiğini söyleyememektir.
On yedinci yüzyıl şövalyesi gibi
Sevgini beraberinde savaş meydanlarına sürüklemektir.
Sevgin ya kana boyanmış bir mendildir,
Ya da ucu yanmış ufak bir resim.
Lanetlidir bu sevda,
Ne sevenin ne kadar sevdiğinden haberi vardır,
Ne de sevilenin, bir seveni olduğundan...