Yirmilik Dişlerim

Rüzgar keserken gecenin bileklerini,
Böyle salkım saçak bir kördüğümle,
Kendimi gökkuşağı avlusunda bulmuşum,

Ağlamışım tabi yağmur dualarıyla,
Yanıma sıkıştırılan eksik,külleri itina ile savrulan mektup,
Demiş:"Çocuğuma iyi bakın"

Sonra renklerden bir nazarlık saçlarımın arasında,
Postalamışlar beni alnıma bir acı pul yapıştırıp,
Doğru "Mavi Esirgeme Kurumu" na,

Öyle anlatır musalla üzerine dikili çınar,
Ben ondan dinlerim kendimi birde Müzeyyen Abla'dan.

Neyse efendim,
Beşime kadar elimde değnek düş kovalamışım,
Dizim kanamış dizelerim kanamış umurumda değil,

Uçurtmaları gök,
Mürekkep balıklarını su sanmışım.

Sövgülerden peydahlanan asfaltlarda bulduğum,
Tebessüm misketlerini cebime atmışım,

Sonra yani onumdan sonra,
Ayak uçlarımda yatan cam kırıklarını temizlerken,
Bir yıldırım kendini koyverdiğinde kaçmışım elimde mendilimle.

Ardını birinci ağızdan anlatayım,

İnsanı çiğneyip çiğneyip tüküren İstanbul ile anlaştım,
O beni yangın çıkışı olmayan sokaklarında yeniden doğuracak,
Ben onu,onu ve ondan gelen tüm o hiçlik kokusunu kendimle bölüşecektim,

Gerisi Atlantis'i vuran kıyamet kadranları kadar kolay oldu,
Sevmediğimden,aşkın kelebek uçuşlarında yitmediğimden.

Söz verdim kendime,yirmilik dişlerim çıkıncaya,
Ve Dali bıyıklarını kesinceye kadar tutulmayacaktım güneşe,

Olmadı be usta,kader denilen biradere şiddetle kızdım,
Diş Perisinden cebi delikliğime medet umduğum bir an,
Tutamadım ruh ceketini astım,aldım kalbimi çıktım sevdim,

Bu dediğim ondokuzumu yirmiye çengelleyen an oldu,
Ertesi sabah ise tek hatırladığım,cebimde kan emici tren bileti,
İstasyon yalnızlığımla,isimsiz şekilde aylak aylak yürüdüğüm.