Yitik Gönüllerde Ben

Biliyor musun;
Yalnız ellerim değil,
Umutlarımdı sana uzanan.
Ta sana kadardı kollarım.

Öylesine kocaman ki yüreğim,
Bilemedin,
Oradaki yerini göremedin,
Yitik gönlünde harcadın bizi.

Yeni doğan bir bebekti o öldürdüğün
Belki meleklerin kanadında gelmişti,
Kokusunda cennet vardı kimbilir...

Kim bilir;
Nasıl da çarçabuk büyüyüp serpilecekti
Gülücükler açacaktı pembe yanaklarında
Kim görse hayran kalacaktı
Kim bilir kimler kıskanacaktı bizi.

Cevapla;
Her adımda kaç nefes alır insan
Kaç adımlıktır ömür dediğin
Kaç adım bana eşlik ettin,
Benden çaldıklarını bir bir hesapla .
Şimdi bana
Bir tek nefesimi verebilir misin.

Aldanma;
Bakma öyle şen şakrak göründüklerine
Her insan biraz yalnızdır aslında,
Tıpkı senin gibi...

Hesapla;
Yitik gönlünden çaldıklarını,
Müebbet yalnızlığa mahkumluğunu
Bir bir yaz bembeyaz bir kağıda...

Ve hatırla;
Hani kavuran yaz sıcağında
Ilık-serin bir his bırakmak için ruhuna
Meltem misali değmek istemiştim sana.
Oysa sen fırtınalar kopardın bir bardak suda
Yitik cümlelerde tarumar ettin bizi...

Üzülme;
Kayalıklara tohumlar saçıp
Gül derlediğim de oldu benim
Öbek öbek çiçek tarlalarım da var
Sinemde gizlediğim.

Unutma;
Bataklıklar bile tarla olur ıslah olunca
Yağmuru esirgerse yaradan
Sağanak sağanak gözyaşı verir,
Çorak gönüllere gözyaşları rahmettir.


05.04.2013