Yitirdiğim Yaşama Sevinci

ne güzel gülerdin
toprak kokulum
bahar gibi
çiçek çiçek

sen varken
dolardı dünya
ve
umut
içimdeki kıvılcım
endişesiz yanan ateş
gün
yarin
ölümü hesaba katmadığım gelecek

anam
kadınım
oğlum
kızım
bağ
bahçe
bostan
ağaçtaki kuşlar
gökte uçan güvercin
avludaki köpek
börtü
böcek
kısacası her şeye
anlam kazandırırdı varlığın
efkarın yerini alırdı gülücük

şimdi boynum bükük
anlamsızlaştı her şey
kimseye diyemiyorum derdimi
şiir oluyorsun kalemimde
satır satır
babam
acının üstüne
tattığım acı
yitirdiğim yaşama sevinci

ölüm yıldönümün yaklaştıkça
arıyorum köşe bucak
gözlerim doluyor
zor tutuyorum kendimi
annemin yanında
ağlamamak için
ister istemez kabulleniyorum
başka bir şey yok yapacak

ne güzel kokardın
toprak kokulum
bahar gibi
çiçek çiçek...