Yok

Yumruk gibi oturan efe yalnızlığım, baş tacım sesinle..
Sesinin ritmine uygun, soygun düşünceler olduğu olmadığı yerde,
Sesinin yokluğuna isyan, varlığına hasret hasretlerim var..
Karanlığın cenderesinde lisan aşklar varsa yalnızlığa
Bir el mi çekiyor diyorsam karanlığa..
Varlığının tezatıdır mahkumiyet.. mahkumiyet var...
Teninin kokusunu çekiyorsam olup olmadık zaman..her an..
Yakınımda mısın ? yoksa yakın mısın bana..
Göremiyorsam gözlerini..bakamıyorsam hapsine düştüğüm aşkına
Varlığının tezatıdır uzaklık.. uzaklık var..
Biriktirebilirim ve tekrar edebilirim her cümlede olanları ''var'' olanları..
Ama seni....
Bilmiyorum.......

ANKA