Yok

''dört yaşında çocuk
çöpü kurcalayan dimağı on dört

peş peşe haykırdı gökyüzü
uzuvları koptu

eksik düştü sokağa
gözlerini çukur doldurdu

kimse bilemedi öyküsünü
adını zikredemedi kimse

hikayesi çoktu ismi yok
ben ; diyemedi dili de koptu ''



şimdi geldik hıdrellezden



elimiz bahar
yüzümüzde gonca var bizim


tutsak et diyorsun kendini
küflü tecritlere



yok !



korkmuyoruz
alev toplarınızdan sizin