Yok İnkârım

ben senin
dudaklarında tefsirini unuttuğun k/adındım
aşıkları çoktan ayrılmış
yarım kalan bir şiirin
kırağı düşen dizelerinde sancılarla kaldığım



güne ahla doğan küskün bir güneş
tüneyene kadar perdelerime
ne çok bekliyorum gecelerce
titreyen bir umut ışığıyla
kapı aralığından girip
beni kucaklarsın diye



yok inkârım ... yandı canım ...soluma sen bastım ... ağladım !



gittin gideli
ağlama duvarı yaptığım aynalarda
ritim tutmuyor gözyaşlarım
bir tek kör karanlıklar görüyor kabuslarımı
sadece huma kuşları duyuyor çığlıklarımı



ne zaman kapatsam ismini
dilimin gün görmeyen k/aralarına
ne zaman sığınsam lime lime bölünen soluğuma
gözlerini yalınayak arayan bakışlarım düşer yorgun



yok inkârım ... yağmalandım ... aç kaldım ... sana susadım !



uzun zamandır
eskisi gibi akmıyor saatler
hiç bir vakit doldurmuyor yokluğunu
gittin gideli sabah olmuyor
söylesene yazık değil miydi gözümü senle araladığım şafaklara ?




yok inkârım çok özlüyorum
dudaklarımızdan çıkan aynı kelimeyle ,birbirine tutunan kahkahalarımızı...