Yokluğun

Güneşe gölge düştü mateme büründü ay
Yeryüzü isyan etti sensiz geçen her güne
Çöktü yüreklerdeki eşsiz görkemli saray
En sadık duygu bile el bağladı hüzüne

Kuru,yanık dudaklar sayıkladı adını
Topraklar çorak oldu hasret kalıp gölgene
Hiçbir kul alamadı hayatının tadını
Özlemin sayesinde asıra döndü sene

23.07.2011
18:50