Yokluğun

İki göz lazım her insana yaşama sevinci aşılayan
Ve bir son seçer kendine her bir insan
Kimisi o iki gözün ışığını takip eder
Kimisi yanlış ışıklarda kaybolur ağır ağır

Kimi ışıklar karanlıkta yapayalnız bırakır adamı
Kimisi ise yol gösterir her çıkmazda
Günü geçmiş bir hayata dair bir şarkı olur kimisi
Gün geçtikçe dilde laçkalaşan

Vazgeçilmeyen huylar gibi
Huysuz bir ihtiyar gibi
Oyuncak isteyen bir çocuk gibi
Gözlerine tutunan umutlar gibi

Dün gece gördüğüm bir rüya
Her sabah ki uyku mahmurluğum
Her akşam ki iş yorgunluğum
Ve özlemek gözlerini her birinde

Hissetmek yokluğunu damla damla her hücremde
Şikayetçi olmak yakınlığının uzaklığına
Ve tonlarca karışık duygunun altında ezilmek
Alışmak yokluğuna, ezilmek yokluğuna
Kaybetmek yokluğuna, Yok olmak yokluğunda