Yokluğun Bir Sıfır Galip

Yokluğunda yorumsuz şiirler yazdım sana
Niceleri çöpe gitti
Sen görmedin,bilmedin
Ve hatta duymadın,
Duyamadın
Okumaya kıyamadım yazmaya kıydığım kadar
Seninki kadar
Filistin ağlıyor
Gazze ağlıyor
Yokluğun ağlıyor şimdi

Yumruğumu vurup dağıttığım karanlıklar oldu da
Parçalayamadım yokluğunu

Maskeli kahkahalar düştü ardın sıra ,komedi santimentaldı sanki bu acı
Asil bir kadının sırtında kambur olmuş çirkin bir heyecana dönüyordu yokluğun


Besleyip büyüttüğüm yalnızlıklarım oluyordu
Aç kalıyordum her defasında tükettikçe şizofren düşlerimi
Gizli avuntuların umut kovanlarında
Her gece her gece bekliyordum seni
Vakit geçmiyor
Saatler ilerlemiyordu bir türlü
Engelli bir etabın yokluğunda sağmak istiyordum seni
Orman orman
Irmak ırmak sen
Haziranın
Çıplak coğrafyasında akıyor şehvet şehvet yokluğun
Çöl olup akıyordu hasretin


Körpe bebekler asılıyordu vakitsiz uykularımda
Paranoyak adamlar basıyordu düşlerimi
Alıp götürüyorlardı solo seni


Ünlüleri üşüyor hecelerimin
Kahpe bir erezyon oluyor imlalar
Haziran üşüyor
Ben üşüyorum
Haziranda ölmek zor da
Yokluğunda ölmek kolay mı

Yalancı baharlar topluyorum ellerimle
Hastalıklı bir gidişin dermanını arıyor hekimler
Figüran bir şiir sayıklıyor seni
Uzak bir adam
Uzak bir kadın

Piç bir vedanın sığıntı aşıkları oluyorduk kaldığımız o anlarda
Meyvesiz ağaçlar gibi
Asılıydı bebekler otogarlarda
Çocukluğumdan hatırımda
Pis bir Ankara havası
Bir kadının manşetlerinde
İzbe
Kapkara duvarlar
Küme küme insanlar
Artık yokluğun
Sırra kadem basan şarkılarda

Ankara çok uzaklarda .........Yokluğun bir sıfır galip