Yokluğun Karanlık

can veriyor gün
yatağına çekiliyor şehir
duvarlara sarıldım
duygusuz ve sağır
hüzün ve acı
ve yalnızlık yankılandı
bırakmadı beni
ağrısı kalbimin
bütün kıyıları dolaşıyorum
denizin
yalvarır
konuşur gibi
cançekişiyorum
ışıksızlık yakıyor
gündüzümü .
ay çıksa da
yıldız kaynasa da
gök ,
gamzelerin dargın sa
bana
gecem karanlık .
ne lacivert tuzlu suyu
ne,
mor salkımlı sokakları
ne de
istanbul'u
göresim yok
dayanıksızım işte
harap ediyor hayatımı
bir anlık yokluğun bile ....


2015/çengelköy