Yokluğun Yorgunluğum Olmuş

Yorgunum yorgun
Yalnızlığımı anlamayacak kadar kalabalıksın
Senin zamanın benim bitmezim oluyor
Bulanık su misali akıp gidiyor

Benimse gecelerim gözlerin kadar kara
Bir türlü sabaha kavuşmuyor
Kaç vakittir ağlamaklı oluyorum
Aklım çaresiz

Senin sözlerin karışıp gidiyor gürültülü saatlerde
Bense kendi sesime hasret
Sen akşamlarında ışıklı kahkahalar atıyorken
Ben radyonun sesini sonuna kadar açıp
Kendimi eğlenceli kılmaya çalışıyorum
Hiç düşünmeden yaşıyorsun saatlerini
Bense kendimi dinlemekten aciz

Senin kaderinde mavi çocuklar oynuyor
Benim anlımda ise sebepsiz bir yıkkınlık
Nasıl anlatsam sana bilemem
Yorgunum yorgun
Senin hiç bilmediğin vakitlerde
Yokluğun yorgunluğum