Yokluğuna Yıkılır Günlerim

her şey eskisi gibi olmayacaktı
bu şehirin dar acıları vurur
benliğimi
acıların eşiğine kalan turnalar
bu şehirde sen yoksun
yokluğuna yıkılır günlerim

yinede uzakta kalışına
dağın yamacında kalplerimiz çarpışan yüreklerde
halen soruyorsam
halen yokluğuna alışmadıysam

bir şey var
seviyorsam
seni sonsuzluk dinginliğinde bulduysam
dağ yamacında ahşaplı evde düşlediysem
hala ruhuma sarılıysan
yokluğunda varsan
yoksan
varsın bir ömür

kurda kuşa yem olsanda
kendi ellerimle gömecektim
toprağın derinine
ölsende elveda demeyecektim
oysa ölümün
hasretliğini kapatamaz

sözlerin gözlerinde paklarken
gün görmez zaman içinde
hasretine kalan içimdekini aldın
yoksan yokluğuna k/anarım

ipler tek tek kopuldu
özlemim kalsada gittiğin yerlere
beklerim sen gelirsin
yokluğuna yanar günlerim

sen gürbeti ben sılayı
derin kuyularda ararken
seni duymaz olurum
karanlıklar içinde
gözüm gözlerine
özüm s/özlerine
kaldığım
yokluğuna yıkılır günlerim

_kara günün sevdasına.

15/07/11 Karataş

*her insanda iki yüzün karasını sevdim/buda benim ilhamım olsun*