Yokluğunda

Evet sevgili, hayat sürüyor bir şekilde...

Saatleri geri aldılar senden sonra
Yine bizden günü çalıp, geceye verdiler
Uzun karanlıklar doğurdu yüzümüze ay
Hissiz nöbetlere tuttular yüreğimizi, hücrelerinden
Yine de savurduk anlamsızlığı penceremizden...

Yokluğunda başarınca gülümsemeyi,
Ne kadar sensizlik ördüğümüzü kimse çözemedi.

Oysa biz
Enstrüman halklar diziyorduk acılarımıza
Ve halka halka büyüyorduk, o eşsiz saçlarına...

Güneş herkeste batarken geceleri
Biz aydınlığın semeresini almıştık gözlerinden
Kıskandılarsa da bermuda üçgenimizi
Yine sustuk ölüme sarılmış şiirleri

Hepsinden önemlisi
Yokluğunda, martılara birer kurdela taktık
Barış kırıntılarından...

Sonunda itirafnamemizi de imzaladık yürek sızısında...

Kaç gemiye el sallamakta aciz kaldık
Kaçamak gözyaşlarımızı sana sakladık
Sen uyurken paylaştıkça kederlerimizi
Bin gramı bize düştü
Bir gramı yastığına...

Adımlarında kaybolduysak cevapsız
Üstelik azımsanmayacak kaç yoldaş yitirmişken bu yolda
Şiir de payını aldı, geciktiğimiz bu sevdada

Yokluğunda sevmeye devam ettikçe hüzünleri,
Ne kadar silindiğini anlayamadı sevinçler...

Bak yine geldiğim yere dönüyorum sevgili,
Deniz gibi
Ateş gibi
Anlayacağın
Namludaki hedef gibi!

Şimdi bir uçurtmanın ucunda unutulmuş gibidir, yaşamak...