Yokluğunla Sevdim

Bir ruhun şahitliğinde sevdim ben seni
Günden güne eriyen kalbim ile sevdim
Kırık bir kanat misali
Umudumu hiç yitirmedim, yitiremedim
Ve ben
Sadece seni sevdim

Gönlümden kalan son kırıntılarla selamladım aşkı
Belki her şey eskisi gibi değildi lakin
Ben yinede sevdim
Seni sevdim

Sensizlik sarmışken dört bir yanı
Aldırış etmeden sevdim
Yokluğunda varlığını sevdim

Hep sevdim ben
Hiç ciğerlerimi coşturmasa da sigaram
Hiç sarhoş etmese de biram
Yine de sevdim...

Tüm çocuksuluğumla sevdim ben seni
Tüm masumiyetimle
Bütün samimiyetimle sevdim

Ne gecem karanlık oldu
Ne gündüzüm aydınlık
Hep tersti sensiz olanlar
Mesela
Hiç soğuk olmadı yaz gününde ki meşrubatlar
Ya da ne bileyim
Hiç sıcak olmadı semaverde pişen çaylar

Hep yetim yattım yatağıma
Hep öksüz uyandım sabahlara
Günaydın olmadı hiç benim için
Ya da
Hayırlı olmadı hiçbir gece
Sadece zor oldu
Çok zor oldu
Sensiz geçirdiğim her saniye...

Ama yinede sevdim ben seni
Delicesine sevdim
Benim olmayacağını bile bile
Sensizliğini sevdim
Dedim ya hani
Yoluğunda varlığını sevdim...