Yokmuşken Ben Neler Yaparmışım

Hep var sandığım 

Umut  dediğim 

Bir avuntuymuş aslında,

Hiç yokmuş aslında. 

Yüreğimi alacak  diye beklediğim 

Ezber edip söylemekten yorulduğum

Kanadına düşlerimi kondurduğum

Bir masaldan ötede hiç miş aslında 

Çocukmuşum küçükmüşüm 

Büyüdükçe meğer hep küçülmüşüm. 

En sandığım ben dediğim cümleler 

Hep boşmuş  aslında...

Nasılım nasıl mıyım 

Ben suretten öteye geçememiş 

Hiç asıl değilmişim aslında 

Mış mışım....

Masal mışım

Bir cüce bile değilmişim 

Pamuk Kız ın masalında.

Iyi değilim 

Hiç iyi değilim. 

Bu gün böyle yarınım nasıl olacakmış 

Ne olacakmış bilinmez

Ben eğer diye başlayan bir cümlenin 

Meğer hiç olmayan öznesi gibi

Hep gizli

Hep saklı 

Hep olmayan yanıymışım 

Yanlış mışım

Hep yanlış yaparmışım 

Sakar işler yaparmışım

Elimden dilimden dökülenlerle

Hep birilerine iş çıkarırmışım 

Ben durumundan rahatsız olunan

Aslında olmayan ama sinir kabartan

Kendimi küçük gördüğüm halimle

Karşımdakine ne büyük bir dertmisim....

Halim yok derdi dillendirmeye

Meğer dert benmişim.

Sonu yok  bu cümlenin 

Son  dediğim nokta kaar cürmümle

Sanırsın ki Romayı da ben yakmışım. 

Öyle  bir zirvedeyim ki,

Öyle bir başımaymışım....

Robinson kıskanıyor yalnızlığımı,

Uyuyan Güzel e taş çıkartmışım.

Aslım yok,suretimle dev olmuşum

Tutanı olmadan dostlarıma  bile

El uzatmadan el kalmışım. 

Çok bedbahtım...

Lisanım kusurdan ibaret,

Affınıza muhtaç kalmışım ...