Yokoluşun Hiçliğinde Kaybolmadan
bir aynaya, bir içime baktım
bir seni gördüm, bir kendimi
bitmeyen bir fırtına uğuldardı göğsümde
kendini kayalara çarpan denizdi gözlerim
susan bir Tanrı, döner arkasını
buruşturup attığım takvimleri okurdu
şarkılar giyinip hüzzam urbasını
kendi akşamlarını yaşardı
dökülen notaları ben toplardım
/soylu acılarım var benim/
düşler aynı, hüzünler aynı
yollar aynı, aynı savaşlar
yokoluşun hiçliğinde kaybolmadan
deli bir poyraz beni sana savurmalı
göğsümü dinledim, tükenmedim dedi
gözlerimle konuştum
biz iki aşk damlasıyız
boşluğa akamayız, dediler
bir aynaya, bir içime baktım
bir seni gördüm, bir kendimi
/gözlerimde sen, selam sana/
gözler aynı, sevmeler aynı
bulutlar aynı, aynı yağmurlar
yokoluşun hiçliğinde kaybolmadan
bebeklerine gelip yerleşmeli
ey, alnımdaki derin çizgi hayat
şimdi benim zamanım!
susturulmuş bir ruhtum
bir şehrin kalıntılarında
yalınayak koşturuldum
sen, sevmenin yeni kenti
içimdeki en sıcak özlem
tüm savaşlar şu an için kazanılmış
yokoluşun hiçliğinde kaybolmadan
şimdi bir güneşi avuçlamalı..
Bütün gönül dostlarına mutlu yıllar...
Kendi monoloğunda aşka , daralan zamana gidip gelmelerin, gözlerle görmekten başlayıp içe, düşe, düşünüşe ve beklentiye ait dizeler dökülmüş ve vurgusu "yokluğun hiçliği" ile "bir kez yaşar insana" atıf ile boşa geçirmeden, geç kalmadan yaşanmalı yaşanacak güzellikler çağrısı netleştirilmiş.
Kendi iç dünyasından ve şair gözünden herkese pay düşülmüş.
Tebrikler ve saygımla.
👍👍👍👍👍 tebrikler nilgün hanım mükemmel bir şiir keyifle okudum kaleminden kalemin daim ilhamın bol olsun efendım sevgilerimle
umut verici cok güzel siirinizi kutluyorum👍👍👍
👍👍umut aşılayan finaldi. kutlarım.
şimdi bir güneşi avuçlamalı....çok güzel,yerinde bir final