Yoksul Serinlik Vurur

kızılca urganlara bağlanınca, güneşin fevri
yoksul serinlik vurur
göğsüne zamanın

babadan kalma hırkalara bağlarsın serseri yelleri
sağılır kırlangıç sütleri kuş yuvalarında
mevsimini unutursun şarkıların

kaç iklim kaldı geriye
kaç içim sıvanası çıkmış sigara
bir yudum tebessüm dudağımın çukurunda, gel öp

gel de öp karanlığımı
tam köşesinden
diplerimden kopsun kıvılcım, varsın yangın olsun

yansın el alem masallar, çalı çırpı ne varsa
kül yağsın ya da
ya da yıldız

kaldırım taşlarına dökülsün ışığın bin tonu
bin bir gece masalları uyuturken
şehrin kundaklarını

ninniler serilsin yere
çarşaf misali
dut ağaçlarını sallarken, kınası sönmüş avucunda eski bir gelinin

kozalarından kalksın
ölü kelebekler
kış rüzgarıyla

ipek tükürsün yine
yeni yetme böcekler
cumbalar açılırken, gözlerini kaçırıp köşe bucak...