Yoksul Şiir
Gidiyordun..
Adım adım uzaklaşıyordu
Düşlerim, hayallerim...
Sen el sallıyordun
Ben tutunacak bir el
Yaslanacak bir dal arıyordum...
Birkaç adım sonra
Görünmez olacaksın
Yaşanmışlarımız kalacak geride
Anılar,
Umutlar,
Sevgiler...
Kaç zaman sonra kim bilir?
Geçmişimizden ne kalacak
Ve önce kim?
Unutmaya başlayacak...
Belki de..
Kumda izler...
Karda izler!...
Alıp başlarını gittiklerin de
Sadece ve sadece
Bizden geri de
Sararmış yapraklar da
Bir yoksul şiirim kalacak...
Kaç zaman sonra kim bilir? Geçmişimizden ne kalacak Ve önce kim? Unutmaya başlayacak... Belki de.. Kumda izler... Karda izler!... Alıp başlarını gittiklerin de Sadece ve sadece Bizden geri de Sararmış yapraklar da Bir yoksul şiirim kalacak...
Kumdaki izler ancak dalgalarla,kardaki izler yalnız ve yalnız yeniden kar yağdığında ya da güneş açtığında kaybolur....Yürkteki izler için ise,şunu söylerler....Zaman ya da yeni bir aşk...silermiş yürekteki izleri.....Benim yaralarıma zaman iyi gelmişti,hiç ummadığım şekilde.. İzi kalmadı mı kaldı,ama iyileşti yaralar...Kio izler olmasa,biz biz olmayacaktık zaten....Sizin nezdinizde kalbimdeki yaraları kutsuyorum-beni,ben yapanları....ve onlar zenginliğimdir benim....Zamana,güneşe,denize,kendine inanmak lazım....Ki öte yandan şiir asla yoksul olmadı,yoksul olmayı haketmedi....Şiir belki yeniden yağan kar,belki en yeni baştan doğan güneşin ilk ışıkları,belki yeni kalp çarpıntılarıdır...Güzeldi şiiriniz....Sevgilerimle:)😊😊😊😊👍👍
hüzünlü bir şiir daha düşmüş hemşerimin sayfasuna.
akıcı bir şiir
anlamlı bir finaldi.
ktlarım Mehmet bey ilhamınız daim olsun hürmetler.
Kalsında bir yoksul şiirin kalsın ellerine sağlık....
güzel şiirdi.. sevgiler.
şair dostum yüreğin susmasın..çok guzeldı..tebrıklerımle