Yoksulluğumu Engeller Sınıfına Yerleştirdim

elim ayağım
kolum bacağım
burnum kulağım
kaşım gözüm
olması gereken yerde olduğu halde
sevileri yumak yapıp
sevdalarımı uçurtmamışsam gönlünün ufuklarında
ben engelliyim ey büyük sevdam!...

ben yerin diplerinde
anlayanlara dökmüşüm alın-terimi,
pişmanlığım yoktur...
beni kahreden
karanlıkları delemeyen
kendini lüzumsuz üstler sevdasına vuran
bir yüreğin
vurdumduymazlığıdır...

yoksulluğumu engeller sınıfına yerleştirdim.
yüreğimin en büyük zenginliğini verdim stantlara
meğer ne güzelmiş
duygular okyanusundan bakmak dünyaya...
bırakmak olmayacak düşleri
gerçeklerin koluna girmek
meğer ne güzelmiş
yeni bir yolda yürümek...

ben artık
umudun güler yüzünü yerleştirdim göz bebeklerime
yeni bir güne başlarken
bütün yıldızları
ertesi gecelere gönderdim...

önüm açık
geçmişim
umutsuzluğun en uzun viyadüklerini...
bir el uzanır avuçları sevda yüklü,
tutarım kaygılarını yitirmiş davranışlarımla...

ben artık
engeller zincirini kırmış
yürüyebilirim
yakasında yaşam sevinci asılmış sabahlara...

08 Şubat 2012
Gebze/Kocaeli