Yoksun

Ömrü aşk hayatımda
"umurum"olanlar
neden hep umursuz bıraktı beni?
Neden?
Yahu......,
bir kez olsun,
bu kez olsun,
farklı olsun,
benim de bir "umurum" olsun diye,
hiç uslanmadım
bak!
Yine sevginin zehrinden aldım.
Yandım!
Heyhat,
bu arsız ve yorğun yüreğime
yine ağır yük aldım.
Ne çare
yine umursuz kaldım.
Ben yandım,
beter yandım...
Oysa ki;
masumiyetin karanlık çıkmazlarında
küçücük bir meyve için,
kırmadım,
incitmedim hiç bir dalı.
Ziyan etmedim ki ben
ne elmayı ne narı!
Bundan dolayıdır sebep;
hep ben
kurtlar sofrasında,
hep ben nişanğâhlar aynasında....
Bölük pörçük
hâyâl/in esintilenir,
mum alevi gibi titrer Ay'ın şavkında,
bense suluyorum
sonbaharda savrulan ölü çiçekleri
kekremsi acı gözyaşlarımla.
O yaşlar ki
ömrümün her deminde,
özlemimde,
hem yaz'ında,
hem kış'ında
ayazında.
Cânân'ın edası ve işvesi
bu bitmeyen senfoninin
kırık sazındaki
bir ara nağme gibi
ben düşüyorum hep ah'u zar'a..
Notası silik,
nakaratı bildik:
«Ahhhh, eyvah,
yinemi düştüm "nar"a?»
Ben yine kurtlar sofrasında!
Ben yine nişanğâhlar aynasında!
Yoksun!
İşte yoksun!
Yoksun işte yoksun!!!
İnatçı gölgem gibi yürüyor yine
aşk
pusuda.
Kâh önümde,
kâh ardımda....
Ne zor izdivaçmış be arkadaş?
Bir türlü giremedik,
giremedik biz kol-kola.
Bir göz menzilindeki
ufuk çizgisi gibi
hedef tutmuşum hep "sevgi"yi.
"İmkânsız" oklarıyla
delik deşik olsada yüreğim
inadına yürüdüğümdendir,
kurtlar sofrasında
nişanğâhlar aynasındayım.
İşte sen yoksun!
Sen yoksun!
Sen "yoksun" ya......,
ben bu yüzden
"acı"nın hedef tahtasında
puşt belirsizliğin nişanğâh aynasında
uslanmaz sevdaların
zulasındayım....

09/10:10:2014/saat:04:00/17:00